Een tijdje terug sprak ik met iemand aan de telefoon. In dit gesprek vertelde ze me dat ze het dapper vond dat ik haar om hulp had gevraagd.
Na dit telefoon gesprek heeft het woordje ‘dapper’ me aan het denken gezet. Ik vind het inmiddels heel normaal om hulp te vragen wanneer ik dat nodig heb. Maar dat was is niet altijd zo geweest.
Ik was in een voor mij vervelende situatie beland. En dat betekent in mijn geval dat ik terug schiet in oude patronen. Ik volledig in mijn hoofd zit en niet meer goed bij mijn gevoel kan komen. Soms overzie ik de situatie ook niet meer.
Wanneer dit gebeurd, word ik angstig en onzeker. Eigenlijk weet ik heel goed wat ik wil in deze situatie en toch is er iets in me wat zegt: ‘’Doe maar weer net als vroeger, want dat ben je gewend. Dat wordt er van je verwacht. Zo hoort het.’’
Nu weet ik dat, als ik me zo voel, ik hulp nodig heb. Ik had behoefte om met iemand te praten die de situatie begreep. Ik besloot deze vrouw te bellen en haar om advies te vragen. Ze heeft naar me geluisterd. Geluisterd zonder oordeel. En ze heeft haar verhaal gedeeld en samen hebben we gesproken over hoe ik me voelde. Wat dit met me deed en waar ik bang voor was.
Na dit gesprek voelde ik me zo opgelucht. Ik kon de situatie weer overzien. En het belangrijkste: ik voelde me niet alleen!
Want dat was hoe ik me voelde. Alleen en er was toch niemand die me begreep. En na dit gesprek bleek dat er wel iemand was die me begreep.
Dit is een van de redenen waarom ik ”koffie en thee momentje” aanbied. Ik weet hoe fijn het is om met iemand te praten zonder oordeel met alleen een luisterend oor.
Hoe zou het voor me zijn als ik niet de telefoon had gepakt? Als ik niet om hulp had gevraagd?
Waarschijnlijk had ik dan alles voor mezelf gehouden. (En geloof me, dit kan ik heel goed. Dan ben ik ook niemand tot last.) Maar op de lange termijn zou ik hier last van krijgen. Want dit waren de patronen die o.a. voor mijn burn-out gezorgd hadden. Alleen wist ik toen niet hoe ik het kon veranderen. En nu weet ik dat wel. Je kunt anders op situaties reageren. Je kunt om hulp vragen.
Wie mijn eerste blog gelezen heeft, weet ook waar Bersama voor staat. Bersama staat voor samen. Dit is iets wat ik geloof en waar ik voor sta. Je hoeft het nooit alleen te doen. Ook al voelt het op dat moment wel zo en zie je even geen uitweg meer. Je kunt iemand in vertrouwen nemen, je zal merken dat het veel minder eng is dan wat je in de eerste instantie dacht. En wanneer je dat ervaart, ervaar je opluchting. Je hoeft die zware last niet meer alleen te dragen.
Iemand in vertrouwen nemen dat kan iedereen zijn waarbij jij je veilig voelt. Een familielid, vriend of vriendin, een collega, je buurman of buurvrouw, een kennis of een deskundige.
Het uitspreken kan al helpend zijn. Meer heb je soms niet nodig, alleen maar een luisterend oor.
Dit is één van de redenen dat ik werk als coach. Ik heb heel lang het gevoel gehad dat ik het alleen moest doen. Dit was mijn eigen overtuiging. Maar dat is niet zo. Er zijn altijd mensen om je heen die je willen helpen. Misschien niet allemaal op dezelfde manier, maar ze zijn er wel. Het is aan jou om de eerste stap te zetten, zodat je het niet meer alleen hoeft te doen.
Vind je het lastig om mensen in je omgeving om hulp te vragen? Dan zou ik je kunnen ondersteunen. In een gratis (online)kennismakingsgesprek luister naar je verhaal zonder oordeel. En samen kunnen we kijken wat er nodig is, zodat jij weer jezelf kunt zijn en weer kunt genieten van het leven.