Onze dochter is ziek en ik voel me schuldig

Ons meisje is niet fit. En dit keer is het iets wat ik niet herken als een griepje of iets anders. Het kunnen verschillende dingen zijn. Als hooggevoelige moeder schiet ik in de stress, nog net geen paniek.

Wil je weten of jij hooggevoelig bent? Maak dan hier de HSP-test. 

Er gaat van alles door mijn hoofd. Wat kan er aan de hand zijn? Hoe kunnen we haar helpen? Wat als het iets ernstigs is? Wanneer bellen we de dokter? Ik ben alert op elke beweging, geluidje, etc. Liever kijk ik niet naar mijn vriend Google, maar ik kan het niet laten. Daardoor zie ik nog meer mogelijke senario’s voor me. Slecht idee!

Ik heb dan geen ruimte meer in mijn hoofd voor andere dingen. Dit gaat door en door tot ik na een aantal dagen breek en moet huilen. Ik heb voor mijn gevoel geen controle meer. Ik wil het perfect doen en geen slechte moeder zijn. Ik voel me machteloos en kwetsbaar.

Gek genoeg lucht het huilen altijd op. Het brengt me bij de kern. Alleen als ik kan huilen, dan pas kan ik mezelf echt afvragen: Waar ben ik bang voor? Ik ben bang dat ik een verkeerde keuze maak voor haar. Dat ik te laat hulp inschakel. Dat ik iets over het hoofd zie.

 Ik vraag mezelf af hoe ik mij zou voelen als dat zou gebeuren? Dan zou krijg ik het gevoel van falen en daarna komt schuldgevoel. En dan sluit ik mijn ogen en ga ik voelen. Ik begin te huilen, dit voelt echt k*t!

Na een paar minuten zijn de ergste tranen voorbij en kan ik weer helderder nadenken.

Dat schuldgevoel is op dit moment niet aan de orde. Ik bedenk me dat ik de controle los kan laten en dat ik niet alles weet en daardoor niet altijd de juiste keuze kan maken

Maar wat kan ik nu wel doen?

⁃ Ik geef haar paracetamol.

⁃ Ik zeg al mijn afspraken af.

⁃ Morgen bel ik de dokter.

⁃ Ze slaapt, dus probeer ik ook te rusten.

⁃ En ik ben er NU voor haar.

Dit is een voorbeeld van hoe ik zo’n situatie als HSP-moeder ervaar.Er zijn mensen in mijn omgeving die adviezen geven, maar daar heb ik op dat moment geen ruimte voor. Alles komt zo heftig binnen dat ik eerst een moment van ruimte in mezelf moet creëren. Door te huilen en te voelen waar ik echt diep van binnen bang voor ben.

Aan de oppervlakte weet mijn verstand wel te handelen. Maar als HSP gebeurt er ook zoveel in mij. Soms is het zo overweldigend.

In het verleden zou ik doorgaan en doorgaan. Vooral niet gaan ‘voelen’, want dit gaat niet om mij. Maar is dat ook echt zo? Dit soort situaties zie je ook vaak gebeuren op andere gebieden. We gaan maar door. Door met werken, door met onze activiteiten, door met sporten, door met eten, door met zorgen voor anderen, doorgaan met alles. Heb je je wel eens afgevraagd waarom je dat eigenlijk doet? Wat gebeurt er als je niet doorgaat?

Kan het zo zijn dat je dan ook gaat ‘voelen’?

Mijn ervaring is dat wanneer je je gevoel toe laat, hoe eng dat ook is, het je weer helderheid geeft. Je ervaart opluchting en kunt weer op een andere manier naar de situatie kijken. En ik weet het, dat is makkelijk gezegd. Maar zeker niet onmogelijk.

Net als de situatie hierboven. Op het moment dat ik bewust na ga waar ik bang voor ben, des te eerder ervaar ik verlichting en weer ademruimte.

Onze dochter is niet gelijk beter, maar op dat moment kan ik wel een stabielere en veilige moeder voor haar zijn. En dat voelen kinderen haarfijn aan.

Vind je het lastig om bij je gevoel te komen? Dat begrijp want ik heb dat ook gehad. Maar uit ervaring weet ik dat het leven zoveel makkelijker wordt als je je gevoel op sommige moment toelaat. En je hoeft het niet alleen te doen. Wil je weten dat voor jou kan en wat ik voor je kan betekenen? Neem gerust contact op voor een gratis (online)kennismakingsgesprek.

Of schrijf je in voor mijn 10 tips “Dichterbij jezelf, dichter bij je gevoel.’’ Je ontvangt elke dag een praktische tip die je helpt om beter bij je gevoel te komen.